Yapılan her söz, eylem, düşünce , niyetin , zamanı gelince ona liyakatını vermesidir. Zaman-ı kübra süper kodlama sistemine sahiptir. Onun için siz yaptığınız. Söylediğiniz sözleri unutsanız bile o unutmaz. Bir insan ister istemez, sevdiğinin kalbini kırabilir. Bir insan özellikle akrabanızdan, birileri yüzünüze sevgili, saygılı olup, arkanızdan dedikodu yapabilir. Bu hepimiz de olmuştur. Zaman-ı kübra yazıtlarından bazıları şöyledir.
+ Düşündüğün kelam, onun kalbini kırarsa,
Yaptığın eylem onu incitirse,
+hafif ve ağır yükler, seni bekler.
+ben o'nun nefesiyim ve gözüyüm. Bilmezsin sen , kırdığın varlığın özüyüm.
+Şimdi sen onu incittin. Bekle zamanını bir ders vereceğim.
+ başına gelen bu vahim olay, sana müstehak olduğunda , sen anlamayacaksın.
+bir canlıya kıydın. Yada fesatlık yaptın. Nankörlük yaptın. Eşine, kardeşine haksızlık yaptın. Bekle zamanı sana kefaret göstereceğim.
+haklı hakkını alır. Haksız savrulur gider.
+ben zaman-ı kübra, tüm akaşik kayıtlar benim hafızamda.
Bu yazıtlardan anlaşılması gereken notlar şöyledir. Bir insan ne yapar, kendine yapar. O an ilahi adalet işlemez bazen. Bazen az konuşmak, çok konuşmaktan iyidir. İnsan bu sevdiğinizde olsa, kardeşinizde, babanızda olsa, kalbinizi kırar. Kıracaktırda. İşte Zaman-ı kübra hafızaya kodlayarak zamanı gelince onlara kefaret verdittirir. Sizde karşı tarafa saygısızlık yaparsanız. Sizde zamanı gelince bir ders almış olursunuz. Ağızdan çıkan her kelam, bumerang gibi döner bir gün sahibini bulur. Belki 3 saat sonra belki de 3 ay sonra. Ama muhakkak bulur. Belki evladınızda, belki torununuzda bir durum tezahür eder. Onun için birini eleştirirken, sizinde kusursuz olmadığınızı hatırlayın. Ben Zaman-ı kübra tüm sözler, tüm düşünceler, tüm dersler, tüm cezalar ve ödüller, bende saklı. Bekleyin beni , sessizliğim sizinle tezahür eder.